Bugün sınava girmeden (ya da tam tersi) ne kadar heyecanlandığımı farkettim ve aklıma bebe ile buz üstünde yaptığımız konuşma geldi.
bebe:Valla yaa bi kez düşsem alışcam aslında ama düşemiyorum
huta:evet evet düşmeyi öğrenmeliyiz bebe bu korkuyla yaşanmaz
bebe: yaa şöle bi düşsem varyaaaa gerisi gelcek yağ gibi kaycam ama işte düşemiyorum ....lan o küçücük kız nasıl geri geri kayıyoo..
Uzun süre bu ve benzeri cümleler kurduk birbirimize ama henüz ne buz üstünde ne de başka biyerde düşmeyi öğrenebilmiş değiliz ikimizde.Hala astronomik yaralar alarak zar zor kurtuluyoruz düştüğümüz yada debelendiğimiz yerden.
Bi an kamera tekrar günümüze döndü ve eblek eblek suratıma bakan insanlara 'düşmeyi öğrenmem lazım' dedim.Herzaman ki gibi aradığımız kişiye şu anda ulaşılamıyor sonra deneriz dediler.Ama ben kararlıydım bu sınavda yumuşak bi iniş yapmayı planlıyor ve güvenli düşüşüş nasıl olacağını kuruyodum kafamda.Ve sınav başladı.....
-hutaaaaaaa hutaaaaaa! napıyosun yerde? dedi bi ses.
-ka kaa kamyon çarptııı bitaaane.plakayıı son anda aaldım.dedim.
-hadi kalk yürü gidelim bişeyler yiyelim, sonra bakarız plakaya neydi plaka aklında mı dedi aynı ses.
-MUUUKAAVEEMEEEET didim ve kırılan buz parçalrını yerde bırakıp uzaklaştım.
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
1 yorum:
sevgili humuslu tateletcim(öncelikle yazabildiğim için gururluyum ve her zaman göstermeyi seviyorum sonra sana saygımda kısaltma yapamıyorum hala hu ta bana haaagghh tuuuu gibi gelmekte)evet biz düşemiyoruz ne yazıkki düşmeyi bilmiyoruz yere 33.5 ile 42.7 arasında bir açıyla yaklaşıyoruz öylece bi 5-10 metre sürükleniyoruz ama sonra ayaklanıp devam ediyoruz biz düşsek şöle kıçımızın üzerine bize noldu diyenlere çanağı kırdım be abi desek o zaman herşey çok farklı olabilirdi çünkü yere düşen insan kıçının acısıyla daha temkinli ama bişey olmadığının bilinciyle daha cesur olur bana göre bu durumda napıyoruz madem düşemiyoruz birbirimizi itiyoruz.
not:ayrıca kaydık hissetmediniz mi??
Yorum Gönder